Maandag 26/5 mocht ik in de morgend naar het labo bellen om te informeren naar het bevruchten van de 11 eicellen. Het hele weekend had ik nog relatief veel buikpijn en staat mijn buik erg gezwollen.
Het labo laat me weten dat ik om 10.30u mag langskomen voor een terugplaatsing. Ik vraag naar het resultaat: Van de 11 werden er 7 bevrucht maar slechts 2 haalden de eindstreep. Dit wil zeggen dat deze 2 de enige waren die tijdig de correcte celdeling doormaakten.
Ik moest wenen omdat ik wel teleurgesteld was, zoveel moeite voor zo weinig resultaat.
Langs de andere kant mag ik blij zijn dat er toch 2 kansjes op een zwangerschap zijn.
Voor ze het vruchtje terugplaatsten deden ze een echo ter controle van de eileiders. Deze bleken erg gezwollen en er zat ook vocht in mijn buik. Dit is dus de oorzaak van de pijn. Pijnstillers mag/kan ik niet nemen om het vruchtje niet te beïnvloeden.
Ze plaatsten vervolgens het vruchtje in de baarmoeder, het andere wordt ingevroren.
Het was allemaal erg klinisch en afstandelijk..... Jo kon er niet bij zijn. Ik kreeg wel een foto mee van het vruchtje dat nu in mijn buik zit...
Ik stond weer buiten het ziekenhuis voor ik het wist en voelde me erg raar. Ik heb de hele dag gedaan alsof het vruchtje er niet was, maar ben toch maar een kaarsje gaan branden in de kerk.
Gevoelens van hoop en wanhoop, angst wisselen zich af.
Tot op heden heb ik nog veel last van mijn buik, slapen is erg moeilijk gezien de pijn uitstraalt naar mijn rug. Maar we moeten volhouden, Jo en ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten